Lingua e política

Olá,

Os nosos políticos non saben falar. Este feito, que semella unha evidencia máis que preocupante, non provoca en Galiza moito máis que algunha broma e moito motivo de cachondeo.

Pola contra, a min paréceme unha constatación gravísima. Nun país normal(izado) calqueira persoa que manifestase de xeito tan evidente un descoñecimento tal da súa língua non é que non puidera chegar a un posto de Goberno, senón que sería considerado un analfabeto.

Aquí semella que vale todo. Dicimos que Touriño, o noso máis alto representante institucional, fala galego. De verdade é isa a língua que sae da súa boca? Algo semellante ocorre co vicepresidente da Xunta de Galicia e que dicer da maioría dos nosos conselleiros e conselleiras?

E esa mesma xente fala de normalización lingüística, elabora un Plano de Normalización (que apenas aplica) e refírese de forma solemne á importancia de que os nosos nenos e nenas aprendan a lingua do país.

Folclore. Desgraciadamente case todo é folclore. E no BNG, a forza nacionalista do país, o idioma é cada vez menos importante para un maior número de dirixentes. En Cataluña, moitos membros do goberno da Generalitat pasan voluntariamente por cursos de catalán para falar correctamente. Que o presidente Montilla fale mal é un problema social; en Galiza só resultaría motivo de broma.

E é que aquí, no noso país, todo semella estar permitido se dis: “eu falo o galego que se fala no meu pobo, non ese de laboratorio que nos queren impor”. Como se todos os anos de escolarización en castelán e de prohibición do galego non tiveran deturpado o que se fala nas casas. Pois ben, falemos todas e todos o gallego que se fala no noso pueblo (que así é como se di no meu) e sigamos deixando morrer a nosa lingua, que ao paso que levamos non superará un par de xeracións.